Stimulering van kredietverstrekking aan KMO's

Met de wet van 21 december 2013 inzake de financiering voor kleine en middelgrote ondernemingen wil de wetgever de kredietverstrekking aan KMO’s stimuleren. Het blijkt immers dat deze nog niet hersteld is van de financiële crisis. Om dit te verhelpen wil de wetgever meer transparantie brengen in de fase voor de uiteindelijke kredietverstrekking en meer evenwicht in de contractuele relatie tussen kredietgever en kredietnemer.   De wet stelt dat zowel kredietgever als kredietnemer zich zorgvuldig, te goeder trouw en billijk moeten gedragen. Deze verplichting is een bevestiging van de algemene zorgvuldigheidsplicht en geldt zowel in de precontractuele als in de contractuele fase. De wet legt daarnaast enkele bijkomende verplichtingen op aan de kredietgevers. Indien de kredietnemer bepaalde “pertinente informatie” vraagt, dan heeft de kredietgever de verplichting om hierop een juist en volledig antwoord te geven. Meer nog, de kredietgever moet het krediet zoeken dat het best past bij de verzoekende KMO en moet in het geval van weigering de belangrijkste redenen hiervoor kunnen geven. Representatieve organisaties Unizo, UCM en Febelfin hebben ondertussen ook een gedragscode uitgebracht om dit alles meer concreet in te vullen.   KMO’s kunnen hun krediet steeds vervroegd terugbetalen. De kredietgever kan in dit geval enkel een wederbeleggingsvergoeding vragen. Voor kredieten tot 1 miljoen euro kan deze vergoeding maximum zes maanden interest bedragen. Voor kredieten hoger dan 1 miljoen euro moet men rekening houden met enkele berekeningsmodaliteiten die vastgelegd zijn in de voormelde gedragscode. Desgevallend wordt de vergoeding beperkt tot zes maanden interest (kredieten tot 1 miljoen euro) of door de rechter naar billijkheid herleid (kredieten hoger dan 1 miljoen euro).    Ten slotte, somt de wet enkele onrechtmatige bedingen op die tot een onevenwicht leiden in de relatie tussen KMO en kredietgever. Deze bedingen zijn verboden en nietig.