De vordering tot reïntegranda

Sinds de wet van 25 april 2014[1] kan ook de titularis van een recht van overgang of uitweg de vordering tot reïntegranda instellen op grond van artikel 1370 Ger. W.. De reïntegranda is een onroerende bezitsvordering die door elke houder van een onroerend goed (de eigenaar, de huurder, de vruchtgebruiker, …) kan worden uitgeoefend wanneer er sprake is van feitelijkheden of geweld bij bezitsstoornis. Deze vordering heeft als praktisch voordeel dat ze zonder eigendomsdiscussies, en dus op een snelle en eenvoudige wijze, een einde kan maken aan een bezitsstoornis bij het uitoefenen van het bezit over een onroerend goed. Tot voor de wet van 25 april 2014 was de reïntegranda enkel mogelijk bij onroerende goederen of rechten die vatbaar zijn voor verkrijgende verjaring. Artikel 1370 Ger. W. bepaalde dat niet-voortdurende en/of niet-zichtbare erfdienstbaarheden niet kunnen worden verkregen door verkrijgende verjaring. Hierdoor kon men geen beroep doen op de reïntegranda bij een bezitsstoornis van een wettelijke of conventionele erfdienstbaarheid van uitweg. In het arrest van 13 oktober 2011 oordeelde het Grondwettelijk Hof dat artikel 1370 Ger. W. het gelijkheidsbeginsel schendt “in zoverre het de houders van een wettelijke of conventionele erfdienstbaarheid van uitweg uitsluit van het instellen van een reïntegranda”.[2] De wetgever is hieraan tegemoetgekomen door artikel 27 van de wet van 25 april 2014. Hierin is bepaald dat het vereiste dat het moet gaan om onroerende goederen/rechten die vatbaar zijn voor verkrijgende verjaring, “niet van toepassing is wanneer het om een wettelijke of conventionele erfdienstbaarheid van uitweg gaat en wanneer de ontzetting van bezit of de stoornis veroorzaakt is door geweld of feitelijkheden”. Aldus kan thans ook de titularis van een recht van overgang of uitweg een reïntegranda instellen, bijvoorbeeld wanneer hij wordt geconfronteerd met de plaatsing van een slagboom die het genot van zijn recht beperkt.[3]  [1] BS 14 mei 2014. [2] GwH 13 oktober 2011, nr. 151/2011, BS 15 december 2011, RW 2011-12, 1803, noot V. Sagaert. [3] V. Sagaert, “Erfdienstbaarheden van uitweg of overgang voortaan beschermd tegen bepaalde bezitsstoornissen”, RW 2014-15, 2.